Begin van deze maand verscheen er het bericht in het nieuws dat een e-mail niet langer voldoende zou zijn om de (ver)koop van een huis te bewijzen.  Men verwijst hiervoor naar een arrest van het Hof van Beroep dd. 19 december 2016.  Evenwel betreft dit een arrest waar het Hof haar eerder standpunt – o.a. veruitwendigd in haar arrest dd. 24.06.2013 - bevestigd.  Een analyse.

De Wegverkeerswet voorziet strenge straffen voor het plegen van vluchtmisdrijf. Ten onrechte wordt soms gedacht dat er pas sprake is van vluchtmisdrijf wanneer een autobestuurder een ander aanrijdt, deze persoon voor dood achterlaat, en vervolgens de vlucht neemt in de hoop niet vervolgd te worden voor zijn daden. Dit is niet het geval : vluchtmisdrijf kent in de Wegverkeerswet immers een veel ruimere invulling. Voorts lijken weinigen het onderscheid te kennen tussen vluchtmisdrijf en het ‘niet ter plaatse blijven’. Er bestaat tussen beide nochtans een belangrijk verschil in bestraffing.

Zoals zal blijken uit onderstaand artikel is haast en spoed wel aan de orde bij het geven van het ontslag om dringende reden, maar dan weer niet bij de kennisgeving van het ontslag om dringende reden. Zo dient de werkgever enerzijds snel te handelen wanneer hij een werknemer wenst te ontslaan om een dringende reden. En doet hij er anderzijds goed aan om bij de kennisgeving de tijd die hij krijgt te benutten. Het ontslag om dringende reden, zoals opgenomen in artikel 35 Arbeidsovereenkomstenwet, is immers een ultimum remedium waardoor er een zware bewijslast op de werkgever rust.